Wedstrijd Numansdorp: ‘Ik liep met Ecco helemaal links in de linie toen er op rechts een fazant werd geschoten die ik uit een ooghoek markeerde. Dood, dacht ik, dus voor ons niet belangrijk, want de opdracht zou naar honden gaan, die rechts in de linie liepen. De eerste hond die werd ingezet, schoot over de valplaats, stootte een verse fazant op en jakkerde er achteraan. Na ongeveer vijf minuten had de voorjager hem eindelijk weer terug. De volgende hond deed een haas op, hetzte dat voor de linie langs en vertrok aan de horizon. Toen hij eindelijk weer aan de lijn was, werd hond nummer drie ingezet. Een zeer ervaren golden die heel goed zocht, maar de fazant niet kon vinden. De keurmeesters overlegden en besloten er nog één hond op in te zetten: Ecco. Inmiddels waren er zeker twintig minuten verstreken, dus besloot ik mijn hond in de richting van de valplaats te dirigeren. Op het moment dat ik mijn hand strak langs Ecco’s kop hield, keek ze even omhoog met een blik van: ’Bemoei je er maar niet mee, ik weet best waar die fazant ligt’. In één strakke lijn liep ze tot onder de wind van de valplaats, maakte twee korte slagen tegen de wind en raapte de haan op. Eén van de mooiste geheugenapporten die ik in mijn hondenloopbaan heb gezien!’

Tineke Antonisse